Josif Bodski, Pada śnieg.../ Снег идет, оставляя весь мир в меньшинстве

Pada śnieg, cały świat zostawiając w mniejszości.

Taka pora – raj dla Pinkertonów:

Przyłapujesz sam siebie  w dowolnej istocie

Przez niedbałość odcisku w rzeczonej.

Lecz nie żąda się płacy za takie odkrycia;

Cały rewir spoczywa w cichości.

Ileż światła stłoczyło się w gwiazdy odprysku

tuż przed nocą! Jak w łodzi uchodźcy.

Nie oślepnij, uważaj! Sam jesteś sierotą,

Odszczepieńcem, wyrzutkiem, warchołem.

Ani grosza przy duszy, i szukać nie warto,

Para z ust w smoczy profil skłębiona.

Lepiej pomódl się na głos, jak ten nazirejczyk

drugi, za tych, kto z darem przemierza -

samozwańczy królowie – połówki tej Ziemi

i za dzieci, co w kołyskach leżą.

(1986)