Louis MacNeice, Dedicatory Poem to Collected Poems 1925-1948

Do Hedli

Działam jak młodszy, niż jestem, myślę, jak starszy,

Pochowałem tyle bezładnych chwil w tym wyborze,

Że czuję się zmalały; jak gdyby kwietniowa odpowiedź

Odpadła jak liść od Pytania i teraz się kręci,

Przemija wraz z rokiem, łączę widmo i obraz,

By dać je tobie, Hedli, jak prezent na teraz.

Ponieważ żyję, zbyt często, tu i teraz,

Nie ufam przyszłym bogom, nie dbam o starszych,

którzy stworzyli mych ojców na swój obraz,

I teraz stoję tu, ogłuszony wyborem

Wściekłych dźwięków, co płyną, gdziekolwiek się skręci,

Na tych, którzy dopiero poznali odpowiedź.

Przykładam ucho do ziemi, lecz brak odpowiedzi,

Choć wiem, że Słowo, jak bulwa, tkwi tam teraz,

I że podziemne koła wciąż się kręcą,

By świat wybuchnął zielenią, kiedy my starsi,

A Inni będą dojrzalsi, by zrosić wybór

świeżym listowiem wglądów i kwieciem obrazów.

Kiedyś byłbym rad, gdyby rzeczy swój obraz

Odbijały w swym blasku, a odpowiedzi

Były szybkie i płynne, i z morza wybrać

Byłoby można przygodną rzecz na teraz:

Kość albo muszlę, wiadomość od starszego

Wyrzutka, po którego statek nie skręcił.

Lecz teraz nie jestem rad, nic się już nie odkręci,

Płaty winy spadają z prywatnych obrazów,

Poeci, których znam, młodzi i starsi,

Skazani na ciszę, chyba że zgadną odpowiedź,

Którą ponura przeszłość ukryła w teraz,

Którą się ledwo da wyczuć w tym wyborze.

Więc w tym momencie wręczam ci ten wybór,

W nadziei, najdroższa, że nie będzie pokrętny,

I że twe palce, kartkując, uwolnią teraz

Salut dla moich mar i rupieci obrazów

I półślepych pytań wciąż bez odpowiedzi,

Których brak nie jest mniejszy, im jestem starszy.

Coraz starszy. Czy tam, gdzie trzeba, skręciłem?

Rytm i obraz to wciąż połowa odpowiedzi

I połowiczny wybór. Lecz przyjmij to teraz.