Louis MacNeice, Les Sylphides

Życie w jeden dzień: zabrał dziewczynę na balet

Był krótkowzroczny, więc sam widział niewiele

Białe spódnice na szarej

Łące, i fala muzyki

Podnosi białe żagle

Kielich za kielichem, białe dzwonki w bryzie,

kwiaty po prawej odbiciem kwiatów po lewej

Nagie ramiona nad

Upudrowanymi twarzami

Jak trawa morska w toni

Unosimy się – myślał – ponad czasem, bez steru,

teraz nierozłączni, odtąd zawsze już

będziesz ubrana w biały

atlas z czerwoną wstęgą

pod tańczącymi drzewami.

Lecz muzyka ustała, tancerze odeszli,

rzeka dotarła do śluzy – tasowanie programów –

I nie możemy iść dalej

z prądem, nim się zgodzimy

wejść do śluzy i opaść.

Więc się pobrali – żeby być tym bardziej razem –

I odkryli, że wcale nie są jak dawniej razem:

rozdzieleni poranną

kawą, wieczorną gazetą,

dziećmi i rachunkami.

Budząc się czasem w nocy, znajdowała pewność

W jego miarowym oddechu, lecz myślała, czy

było naprawdę warto

i gdzie odpłynęła rzeka

i gdzie są białe kwiaty.

Les Sylphides                        

Life in a day: he took his girl to the ballet;

Being shortsighted himself could hardly see it –

             The white skirts in the grey

             Glade and the swell of the music

             Lifting the white sails.

Calyx upon calyx, Canterbury bells in the breeze

The flowers on the left mirrored to the flowers on the right

             And the naked arms above

             The powdered faces moving

             Like seaweed in a pool.

Now, he thought, we are floating – ageless, oarless –

Now there is no separation, from now on

             You will be wearing white

             Satin and a red sash

             Under the waltzing trees.

But the music stopped, the dancers took their curtain,

The river had come to a lock – a shuffle of programmes –

             And we cannot continue down

             Stream unless we are ready

             To enter the lock and drop.

So they were married – to be the more together –

And found that they were never again so much together,

             Divided by the morning tea,

             By the evening paper,

             The children and the tradesmen’s bills.

Waking at times in the night she found assurance

Due to his regular breathing but wondered whether

              It was really worth it and where

              The river had flowed away

              And where were the white flowers.