Osip Mandelsztam, Silentium

Nie, jeszcze się nie narodziła,

Jest nadal słowem i muzyką,

Dlatego wszystko, co jest żywe,

Nierozerwalna więź złączyła.

Równy jest oddech piersi morza,

Lecz dzień jest jak szaleniec jasny.

I blade bzy łagodnej piany

W naczyniu czarno-lazurowym.

Niech moje usta znów napełnia

Pierwotnie dana im niemota

Jak kryształowo brzmiąca nuta,

Co czysta jest od urodzenia.

Pozostań, Afrodyto, pianą,

Ty do muzyki, słowo, wracaj,

I serce, ty się serca zawstydź,

Co z życia źródłem jest zjednane.

***

Она еще не родилась,

Она и музыка и слово

И потому всего живого

Ненарушаемая связь.

 Спокойно дышат моря груди,

Но, как безумный, светел день.

И пены бледная сирень

В черно-лазоревом сосуде.

 Да обретут мои уста

Первоначальную немоту,

Как кристаллическую ноту,

Что от рождения чиста!

                                                                                

Останься пеной, Афродита,

И, слово, в музыку вернись,

И, сердце, сердца устыдись,

С первоосновой жизни слито!

1910, 1935