Osip Mandelsztam, Слух чуткий парус напрягает... / Słuch wyczulony żagiel pręży...

Słuch wyczulony żagiel pręży,

Pustka w spojrzeniu tkwi rozwartym,

I ciszę niczym toń przemierza

Bezdźwięczny chór północnych ptaków.

Jestem tak biedny jak przyroda,

I jak niebiosa jestem prosty

I wolność moja jest ułudą

Jak te północnych ptaków głosy.

Widzę, jak księżyc lśni nieżywy,

I niebo martwe niczym płótno,

Twój świat dziwaczny, chorobliwy

Milcząco akceptuję, pustko!

***

Слух чуткий парус напрягает,
Расширенный пустеет взор,
И тишину переплывает 
Полночных птиц незвучный хор.

Я так же беден, как природа,
И так же прост, как небеса,
И призрачна моя свобода,
Как птиц полночных голоса.

Я вижу месяц бездыханный
И небо мертвенней холста;
Твой мир, болезненный и странный,
Я принимаю, пустота!

1910, 1922 (?)