Para podniesionych rękawiczek

W. H. Auden

Petition

Sir, no man's enemy, forgiving all 

But will his negative inversion, be prodigal:

Send to us power and light, a sovereign touch

Curing the intolerable neural itch,

The exhaustion of weaning, the liar's quinsy,

And the distortions of ingrown virginity.

Prohibit sharply the rehearsed response

And gradually correct the coward's stance,

Cover in time with beams those in retreat

That, spotted, they turn though the reverse were great;

Publish each healer that in city lives

Or country houses at the end of drives;

Harrow the house of the dead; look shining at

New styles of architecture, a change of heart.

Mój przekład:

Petycja

Panie, nie wróg człowieka, tyś wybaczyć gotów

To, co woli jego inwersją nie jest, marnotraw:

Dostarcz energię i światło, władczy prąd,

Który uleczy przykry neuronalny świąd

Anemię po deprywacji, gardło kłamcy

I powikłania wrośniętego dziewictwa.

Przestrzegaj ostro przed wszelką repetycją

Stopniowo prostuj tchórza inklinację

Rozsiej na czas swe światło nad tym, kto w regresji,

Niech, nakropiony, zmieni się, choć odwrót był racją.

Ogłoś każdego, kto uzdrawia, czy to w miastach

Czy w wiejskich domach na końcu podjazdu.

Zburz dom umarłych, spoglądaj promiennie

Na nowy styl architektury, nawrócenie.

I dla porównania - dwa istniejące polskie przekłady (wciąż nie mogę się temu nadziwić)

  

Petycja

Panie, przebaczający wszystkim poza tymi,

Którzy się wyrzekli, znowu zechciej czynić.

Ześlij i moc, i światło, mocny Suwerenie,

I niech nerwicę naszą leczy Twoje Tchnienie,

Oczyść ropną krtań kłamcy, głodnych chciej wybawić,

Niech rak dziewictwa naszych ciał nie trawi,

Niech słowo będzie słowem, a nie echem słowa,

I tchórza weź za rękę, ku odważnym prowadź.

W promienie pochwyć tego, który chce uciekać,

By powrócił, choć nie wie, co go tutaj czeka.

Ogłoś sekretne imię, wskaż uzdrowicieli,

Gdziekolwiek żyją, niech nas nic nie dzieli.

Kostnice zburzysz. I oświecisz, Panie,

Rysunki architektów i serca przemianę

(tł. Jarosław Marek Rymkiewicz)

Petycja

Panie, ludziom nie wrogi, lecz skłonny wybaczać,

Jeśli tylko Twej woli nie zechcą wypaczać,

Bądź hojny: ześlij moc i światło z wysokości,

Władczym dotknięciem ulecz nerwów świerzb nieznośny,

Chrypkę kłamstw, niedosytu znużoną ziemistość,

Skłonne do wynaturzeń chroniczne dziewictwo.

Zabroń nam powtarzania przećwiczonych replik,

Zmuś tchórzy, by zmężnieli, w oporze okrzepli;

Okryj w porę jasnością tego, kogo kusi

Odwrót, a kto, promieniem pchnięty, naprzód ruszy;

Przykaż uzdrowicielom, by się objawili,

Gdziekolwiek żyją: w slumsach, czy w zaciszu willi;

Zabronuj ślad po domu umarłych; przyświecaj

Nowym architekturom, nowym drgnieniom serca.

tłum. S. Barańczak