Uskrzydlona nową perspektywą odkrytą przez jezyk niemiecki (o tym później) wracam do Mandelsztama.
Zapisałam rozmiar mandelsztamowskiego Бессонница. Гомер. Тугие паруса. zgodnie z jego naturalną melodią - tak jak się najlepiej czyta (^ - sylaba "krótka", _ - sylaba "długa", / - cezura, k - kataleksa, literami zaznaczam powtarzalne układy).
Бессонница. Гомер. Тугие паруса. ^ _ ^ ^ ^ _ / ^ _ ^ ^ ^ _ Ak
Я список кораблей прочел до середины: ^ _ ^ ^ ^ _ / ^ _ ^ ^ ^ _ ^ A
Сей длинный выводок, сей поезд журавлиный, ^ ^ ^ _ ^ ^ ^ _ ^ ^ ^ _ ^ B
Что над Элладою когда-то поднялся. ^ ^ ^ _ ^ ^ ^ _ ^ ^ ^ _ Bk
Как журавлиный клин в чужие рубежи, — ^ ^ ^ _ ^ _/ ^ _ ^ ^ ^ _ Ck
На головах царей божественная пена, — ^ ^ ^ _ ^ _ / ^ _ ^ ^ ^ _ ^ C
Куда плывете вы? Когда бы не Елена, ^ ^ ^ _ ^ _ / ^ _ ^ ^ ^ _ ^ C
Что Троя вам одна, ахейские мужи? ^ _ ^ ^ ^ _ / ^ _ ^ ^ ^ _ Ak
И море, и Гомер — все движется любовью. ^ _ ^ ^ ^ _ / ^ _ ^ ^ ^ _ ^ A
Кого же слушать мне? И вот Гомер молчит, ^ _ ^ _ ^ _ / ^ _ ^ _ ^ _ D
И море черное, витийствуя, шумит ^ ^ ^ _ ^ ^ ^ _ ^ ^ ^ _ Bk
И с тяжким грохотом подходит к изголовью. ^ ^ ^ _ ^ ^ ^ _ ^ ^ ^ _ ^ B
Uznaje się, ze ten wiersz jest napisany sześciostopowym jambem. Jednak w wymowie - jak wynika z powyższego zapisu - ten rozmiar w czystej postaci pojawia się tylko raz (w drugim wersie ostatniej strofy), natomiast w pozostałych wersach wyraźnie słychać peony czwarte (Brodski też lubił używać peonów w wierszach o morzu).
Można to zapisać w jeszcze inny sposób (P - peon, J - jamb, + - dodatkowa sylaba "krótka"):
JP/JP+
JP/JP
PPP+
PPP
PJ/JP
PJ/JP+
PJ/JP+
JP/JP
JP/JP
JJJ/JJJ
PPP
PPP+
Żadnych wniosków, ale jest w tym coś niejęzykowo pięknego, jak taniec czy układ gałęzi drzew.
Ciekawe, że peony pojawiają się w wersach najbardziej akustycznych, opisujących dźwięki (krzyk żurawi w pierwszej strofie i szum morza w ostatniej), a "czyste" jamby odpowiadają chwili ciszy: Кого же слушать мне? И вот Гомер молчит.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz